Günceler

Cumartesi

Mutlu Yıllar Son Kalan Umut ve Hayaller

 Bu blogda uzun zamandır yazmıyorum. Aslında yazmıyorum. Kalp denen organ, beyini hareket ettiriyor. Parmaklar yazıya dönüşüyor.

Insanın duygusal olması insani değerleri gosterir.Mekanik robotlardan farkımız duygularımız.
Acaba kim bu duygu?
Sarışın,mavi gözlü bir kız mi?
Kumral, at kuyruklu seksi bir kız mi?
Tabi hiç biri değil.😂😋

Insan neyi sever bir bedeni mi?
Yoksa kişiye duyduğu aşk dolu kalbi mi sever?
Yanıt sizlerde kalsın.
İşsizlik canıma tak ettiği için aptalca ve ahmakça şeyler yazıyorum.
Hayaller insanı umutlandirir, fakat kimi zaman  umutlandirmaz.

Çevremdeki insanların hayatları güllük ve gulistanlik değil. Bir ideallerinden vazgeçtiklerini gözlemliyorum.
İdealistlik karın doyurmuyor?
Para ve güce bir tek  ben tapıyorum. Işsizlik ruhumu yordu. Milyonlarca işsiz gibi umutlarım tükeniyor. Hayaller bir tarafıma  pek yakında hayal olacak gibi gözüküyor.

Sözlerime bir dizi repliğiyle bitirmek istiyorum.

Ölüm, ölüm nedir gülüm?
Ben senin için yaşamayı göz almışım.
Ben senin canın için ömrümü bir kabın içinde tutuştururum.

Benim sevgim Türkiye Cumhuriyeti'dir. Vatan benim namusumdur. Anamdır,bacimdir,karımdır,evladımdır ve vazgeçemeyeceğim bir parçamdır. Kendı hayatımdan vazgeçerim. Vatanımdan asla vazgeçemem.

Işsizligime bu ideal düşünceden vazgeçemediğim için çare bulamıyorum. Hayatımda umutlar tükeniyor.Hayaller bir tarafıma kaçıyor.
 Bu arada Mutlu Yıllar...
Sonuçta; "Ne Mutlu Türküm Diyene" diyerek noktalayayim.







Hiç yorum yok:

Yorum Gönder